Christchurch is de grootste stad van het Zuidereiland en dat hebben we gemerkt toen we met de auto in de buurt van de stad kwamen. Voor het eerst sinds we hier zijn op deze rondreis kwamen we bij het passeren van Auckland in een file terecht. Weliswaar niet zoals in Nederland maar toch. Er zijn nog vele wegen in Christchurch die verzakt en beschadigd zijn na de aardbevingen in 2010 en 2011. Op vele plekken wordt nog steeds aan het herstel van wegen gewerkt. De navigatie raakt er zelfs van slag van. De ramp die hier heeft plaatsgevonden heeft zeer diepe sporen nagelaten, niet alleen verwoeste gebouwen, kantoren, de Cathedral en het theater maar we zien ook vele braakliggende stukken terrein waar nog niet herbouwd is/wordt al wordt er met man en macht aan de wederopbouw gewerkt. We staan stil bij het "Witte stoelen Monument" waarbij elk van de 185 verschillende witte stoelen een slachtoffer symboliseert die in 2011 is omgekomen bij de aardbeving midden op een braakliggend terrein. Kippenvel!!! Tegenover dit monument staat de Cathedraal die is herbouwd met een dak van bordkarton en die als vervangend Godsdiensthuis fungeert voor de Cathedraal in het centrum die verwoest is tijdens de aardbeving en waarvoor ze met donaties sparen om deze weer te herbouwen. Wij worden warm welkom geheten en uitgenodigd de dienst bij te wonen, heel speciaal. Het grote probleem bij de aardbeving was dat de bodem eerst omhoog kwam en daarna weer in zakte. De houten gebouwen zijn daardoor blijven staan, alle van steen verdwenen. Een triest beeld van een prachtige stad na een grote natuurramp, een stad die kracht en moed uitstraalt en er met elkaar weer bovenop komt.