Te Anau, het landschap van de blauwe pieken en talloze kuddes grazende schapen, soms niet eens te onderscheiden in het hoge dorre gras. Het risico op bosbranden staat vandaag dik in het roo!! Het is hier ook echt kurkdroog en nog zie je zoveel groen. Om 7.30 worden we met de bus opgehaald bij het hotel voor een dagexcursie naar Milford Sound. We laten ons lekker rijden vandaag. De bus rijdt naar het Nationaal Park Fjordenland wat behoort tot het werelderfgoed en zo'n 21.000 km2 groot is en door dit wonderschone stuk natuur vaart onze boottocht, al in april vorig jaar geboekt dus dan zijn er verwachtingen die uiteraard zijn overtroffen. De weg ernaar toe is al bijzonder. Milford Sound is een plek (geen dorp) met een vertrek- en aankomststeiger voor de vele bezoekers. Om half 11 is het inschepen in een motor- zeilschip en zitten we mooi op het bovendek. In het begin koud door wind van zee, wel een stralend zonnetje. Het heldere weer zorgt ervoor dat je de natuur aan beide kanten goed kunt zien. We varen tussen de bergen door. Aan de zon kant een geheel andere begroeing dan aan de andere kant waar veel minder zon komt en veel wind langs giert. Ook langs de kust is het diep en daardoor kan de boot dicht bij de kust komen. We varen langs een rots met pelsrobben die heerlijk liggen te zonnen. Ook dichtbij de watervallen waar je lekker nat van wordt. Het water valt 160 meter naar benee uit een U-vormige hangende vallei. De gids (Thomas) die meevaart wijst iedereen op Mitre Peak die lijkt op de mijter van een Bisschop en is 1700 meter (1,7 km) hoog en de hoogste berg van Milford Sound. Het keerpunt van de tocht is op volle zee: De Tasman zee. De boot deint flink op de golven. Terug voor de wind, genietend van de zon gaat de boot langs de kant en laat Thomas zien dat het regenwoud begint met mossen die tegen de rotsen groeien, daarboven is het Tropisch regenwoud zichtbaar en daar weer boven een gletsjer. Duizelingwekkend hoe steil die bergen zijn. Wat een wondermooie tocht met zijn vele, vele watervallen. Zowel op de heen- als op de terugreis rijdt de bus door de 1200 meter lange Homer Tunnel. Deze is uitgehouwen in een berg en verder is er totaal niets aan afwerking gedaan. Het is alsof je een grot binnen rijdt. Eenrichtingsverkeer geregeld door een stoplicht tussen 6 uur s morgens en 8 uur s avonds daarna behoor je zelf te kijken of je erdoor kunt. Op de terugweg naar Te Anau nog een paar stops om foto's te maken. Dan op 35 km van Te Anau moet de bus stoppen. Er is een ongeluk gebeurd en aangezien dit de enige weg is zit er niets anders op dan wachten tot de weg vrijgegeven wordt. Uiteindelijk heeft dit een kleine 3 uur geduurd.

(Foto's volgen zodra er weer betere WiFi is).